ΓΚΡΙΖΕΣ ΜΕΛΙΣΣΕΣ / ΑΝΤΡΕΪ ΚΟΥΡΚΟΦ

Στο χωριό Μάλαγια Σταρογκράντοφκα, που βρίσκεται στη λεγόμενη «γκρίζα ζώνη» της Ανατολικής Ουκρανίας, έχουν απομείνει μονάχα ο σαρανταεννιάχρονος συνταξιούχος Σεργκέι Σεργκέγιτς και ο πρώην συμμαθητής του Πάσκα. Έχοντας διαμετρικά αντίθετες απόψεις για τη ζωή, είναι αναγκασμένοι να συμφιλιωθούν και το κατορθώνουν υπό νευραλγικές συνθήκες, δεχόμενοι μάλιστα επισκέψεις από διαφορετικούς ανθρώπους, ο ένας στρατιωτικούς του επίσημου κράτους και ο άλλος ρωσόφωνους αυτονομιστές. Με τον ερχομό της άνοιξης, το βασικό μέλημα του Σεργκέγιτς είναι να μεταφέρει τις έξι κυψέλες με τις μέλισσές του όσο γίνεται πιο μακριά από τον πόλεμο, για να μην πάρει το μέλι του τη γεύση των όπλων. Όμως δεν μπορεί να φανταστεί τις δοκιμασίες που του επιφυλάσσει αυτό το ταξίδι. Ύστερα από μια ατυχή στάση κοντά στο Ζαπορόζιε, αποφασίζει να πάει στην Κριμαία και να βρει έναν Τατάρο τον οποίο είχε γνωρίσει παλιότερα σε ένα συνέδριο μελισσοκόμων. Το καλοκαίρι που θα περάσει εκεί θα μάθει στον Σεργκέγιτς να μην εμπιστεύεται κανέναν, ούτε καν τις μέλισσές του. Σε τούτο το μυθιστόρημα ο Αντρέι Κούρκοφ ακτινογραφεί την αβέβαιη μοίρα μιας ολόκληρης χώρας. Είναι διορατικός και συγκινητικός.

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:

Γεννημένος το 1961 στο Λένινγκραντ, ο Αντρέι Κούρκοφ έζησε από μικρή ηλικία στο Κίεβο. Σπούδασε ξένες γλώσσες (μιλά 11 γλώσσες, μεταξύ των οποίων και ιαπωνικά) και εργάστηκε ως δεσμοφύλακας (στις φυλακές Οδησσού), δημοσιογράφος, κάμεραμαν και σεναριογράφος. Μέχρι σήμερα έχει γράψει τα μυθιστορήματα “O θάνατος ενός αγνώστου” (1996), “Πέτροβιτς” (1998), “O φίλος του μακαρίτη” (2001), “Oι πιγκουίνοι δεν πεθαίνουν απ το κρύο” (2002), “O τελευταίος έρωτας του Προέδρου” (2004), καθώς και τη συλλογή διηγημάτων “Φθινοπωρινή φωτιά” (2007). Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε 21 γλώσσες.