Τι είναι αυτό που ωθεί τα ανθρώπινα όντα να κυνηγούν πάντα το όνειρο ενός παραδείσου, αλλά συχνά να καταλήγουν να βιώνουν αδιέξοδα και συγκρούσεις απελπιστικά ματαιωτικές;
Τι κάνει ανθρώπους με τις καλύτερες προθέσεις να προσπαθούν να συνδεθούν και να συνυπάρξουν, και αντί αυτού να καταλήγουν να αποκαρδιώνονται, να μάχονται –λυσσαλέα, κάποιες φορές– επαναλαμβάνοντας συχνά, με μικρές παραλλαγές, το ίδιο έργο;
Γιατί μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε;
Όλα όσα πράττουμε κάτι «λένε», κάποιο λόγο αρθρώνουν, κάτι που αλλιώς δεν μπόρεσε, ενδεχομένως, να «μιληθεί». Βία και καταστροφικότητα, ρητή και υπόρρητη, υπάρχει και στην καθημερινότητά μας, και στις στενές μας σχέσεις, ίσως κατά κύριο λόγο σε αυτές… Υπάρχουν και άλλα πράγματα, όμως· άλλες πιθανές διαδρομές –δημιουργικότητας, αγάπης, συντροφικότητας– και είναι η δυνατότητά μας να εμπεριέχουμε και να κατανοούμε τις ασυνείδητες συγκρούσεις και αντινομίες μας, και αυτές ακόμα τις καταστροφικές μας ροπές, πού καθιστούν αυτές τις άλλες διαδρομές δυνατές.
Η ζωή μας ξεκινάει απέναντι σε ένα βλέμμα, αλλιώς δεν ξεκινάει.

Λίγα λόγια για το συγγραφέα:

Ο Κυριάκος Βλασσόπουλος είναι Ψυχοθεραπευτής-Ομαδικός Αναλυτής. Σπούδασε Θεολογία και έκανε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στην Φιλοσοφία της Θρησκείας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ειδικεύθηκε στην Ιστορία της Ιατρικής (Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών) και την Βιοηθική (Κέντρο Βιοηθικής της Εκκλησίας της Ελλάδος) σε ετήσια μεταπτυχιακά σεμινάρια. Υπηρετεί ως Θεολόγος στην Μέση Εκπαίδευση από το 1985. Παράλληλα, αφού ολοκλήρωσε την ατομική του Ανάλυση, εκπαιδεύτηκε στην Ομαδική Ανάλυση και την Οικογενειακή Θεραπεία. Είναι Τακτικό Μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Ομαδικής Ανάλυσης και Οικογενειακής Θεραπείας και της Group Analytic Society, London. Επίσης είναι μέλος της International Association for Group Psychotherapy και της International Family Therapy Association. Είναι ιδρυτικό μέλος του Κέντρου Μέριμνας Οικογένειας της Ι. Μητροπόλεως Σύρου. Το ερευνητικό του ενδιαφέρον επικεντρώνεται σε θέματα όπως: ενδοσχολική βία και επιθετικότητα, επαγγελματική εξουθένωση του εκπαιδευτικού, ψυχοσυναισθηματική διαχείριση της εκπαιδευτικής διαδικασίας στον σχολικό χώρο, η προσωπική ανάπτυξη του εκπαιδευτικού (teacher development), Ψυχανάλυση και θρησκευτικό βίωμα.